بررسی ژن های بتالاکتاماز ((blatem , blactx مقاوم به دارو و گلوتارالدئید در ایزوله های acinetobacter baumannii

چکیده سابقه و هدف: با توجه به مصرف زیاد و بی رویه مواد ضد میکروبی و عوارض شناخته شده آن و کسب مقاومت های جدید به واسطه آنزیم های بتالاکتاماز و نیز محدود بودن اطلاعات در خصوص مکانیزم ژنی مقاومت به این مواد در کشور ، این تحقیق به منظورتعیین میزان مقاومت و یا حساسیت ایزوله های اسینتوباکتر بومانی (mdr) نسبت به گلوتارآلدئید درسال 1392در بخش های ویژه بیمارستان های منتخب تهران انجام گرفت. روش بررسی: تحقیق به روش تجربی در یک دوره 10 ماهه انجام گرفت. تمامی نمونه ها از سطوح و تجهیزات پزشکی بخش های ویژه بیمارستان های فیاض بخش، طالقانی، امام خمینی، ولیعصر، لبافی نژاد جمع آوری و ایزوله های اسینتوباکتربومانی بر اساس های تست های متعدد بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. سویه های مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک ها با رعایت دستورالعمل clsi(2012) شناسایی شدند. مقاومت سویه های mdr، نسبت به گلوتارآلدئید 2% بررسی شد. برای تمامی سویه های mdr با استفاده از پرایمر های اختصاصی pcr گذاشته شد. یافته ها: از 588 نمونه جمع آوری شده، 131 (3/22) گونه اسینتوباکتربومانی mdr با ترتیب فراوانی ژن های blactx (4/19%) و blatem (2/3%) مشاهده گردید. mic50% و %mic90 آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم برابر و به ترتیب µg/ml 32 و µg/ml 64 بود (09/0p<). الگوی باندی متفاوت درpcr سویه های mdr مشخص شد هیچگونه مقاومتی نسبت به گلوتارآلدئید 2% مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که علاوه بر تنوع و شیوع ژن های blatem و blactx مکانیسم های متعددی شامل پورین ها و سیستم های تراوشی (efflux pumps) درایجاد مقاومت های اسینتوباکتربومانی نسبت به مواد ضد میکروبی نقش دارند. تحقیقات در مورد بررسی دقیق الگوی مقاومت در این سویه ها و سایر میکروارگانیسم ها توصیه می گردد. واژگان کلیدی: اسینتو باکتربومانی، ژن های بتالاکتاماز، دزانفکتانت ها، مقاومت دارویی.